Na Frankijk zijn we doorgereden naar bikepark Vallnord in La Massana, Andorra. Daar hebben we ge-downhill mountainbiked. Downhill mountainbiken kan je doen in sommige ski-gebieden in de zomer. Je gaat dan met je (downhill/freeride of enduro) mountainbike in de skilift omhoog en fietst over de pistes naar beneden. Dit zijn speciaal daarvoor aangelegde pistes en niet dezelfde als de ski pistes. Het is echt super gaaf om te doen en een enorme adrenaline kick! We hadden het al een keer eerder gedaan in hetzelfde gebied als nu, maar deze keer waren we eigenlijk net wat te vroeg in het seizoen en waren alle groene en een heleboel blauwe pistes nog niet open waardoor we meteen van vrij heftige pistes af moesten. Sommige daarvan waren echt heel stijl en met het droge weer was het af en toe slippen geblazen. Dat het zaterdag was en alle locals ook van dezelfde piste afscheuren hielp niet mee. Maar het was toch enorm gaaf! En we zijn allebei heelhuids beneden gekomen.
Daarna geslapen op het parkeerterrein bij de bikeshop/bar. Eigenlijk heeft downhill mountainbiken best wat weg van snowboarden. Je pakt de lift omhoog, doet een paar leuke pistes, eet eens wat, nog wat pistes en aan het eind van de dag kwakt iedereen z’n mountainbike zonder hem op slot te zetten voor de bar onderaan de piste, drinkt een biertje en jawel, er wordt zelfs raclette gegeten!
De volgende dag de bergen weer uit gereden naar Spanje. Eerst nog even tanken en tax-free winkelen natuurlijk. Dat houd in ons geval in, de biologische afdeling in de grote lelijke shopping malls plunderen. Sta je dan met je gezonde verantwoorde boodschapjes tussen alle mensen met flessen sterke drank en sloffen tabak haha, geitenwollensokjes! Daarna maar onderlangs de Pyreneeën naar het westen gereden omdat we het busje al dapper genoeg vonden dat hij de hele Pyreneeën is overgestoken en we het lot niet verder wilde tarten.
Geslapen in de regio Aragon, dezelfde regio waar we afgelopen winter gesnowboard hebben. Nu leek je je er ook wel te kunnen vermaken, overal mountainbikers en wildwater kanoërs. Interessant! Toen we net op weg waren kwamen we langs een prachtig stuwmeer met turqouise water en besneeuwde bergtoppen op de achtergrond, en allemaal ondergelopen bomen in het meer. Het nodigde enorm uit om even op te kanoën maar toen we dichterbij kwamen zagen we waarschuwingsborden voor de snel stijgende waterstand. Bijna weer omgekeerd maar toen kwam er een busje aan van een lokale kanoschool met aanhanger vol kano’s en die leek zich totaal niks aan te trekken van het bord. Tsja als de locals het zelf doen zal het wel veilig zijn. Dus weer terug en een heerlijk stukje gekanood.
Diezelfde dag nog doorgereden naar San vicente want er kwamen goede golfjes aan. Hier stonden we op de gratis parkeerplaats aan het strand. Je mag hier niet kamperen, het staat overal heel duidelijk aangegeven. Maar niemand houd zich er aan, er heerst een soort gedoog beleid. Het hele veld is een gezellige janboel van surfbusjes en campertjes uit heel Europa die hier allemaal gewoon kamperen en daar stonden wij ook tussen de eerste dagen. Tot op donderdag een vriendelijke agent ons kwam vertellen dat we er vannacht niet mochten slapen, vanwege de vele weekend gasten. Dus zijn we een kilometer verderop gaan staan op een zelfde, iets kleinere parkeerplaats met nog beter uitzicht. Voor de supermarkt moeten we nu mountainbiken over het strand maar dat is het meer dan waard. Ook hier mogen we niet staan maar doet iedereen het toch, het is zelfs zo erg dat er ’s ochtends al claxonnerend een bakkers busje langs komt zodat we brood kunnen kopen haha, ideaal.
Al met al staan we hier al een dikke week. Onze dagen zien er ongeveer zo uit: Opstaan, ontbijten, golfjes kijken, koffie, surfen, eten, surfen, eten misschien surfen en ok vooruit af en toe moeten er boodschappen gedaan worden, doe ik een beetje yoga en maken we muziek, spelen een spelletje of skaten wat op een boulevard. Tot nu toe hebben we elke dag mooie golven gehad. Behalve gister, toen regende en hagelde het zelfs. We hebben van de gelegenheid gebruik gemaakt om wat beschadigingen in de boards te repareren en zijn op zoek gegaan naar nog meer mooie strandjes die we niet kende. Ook hebben we in een klein reuze sequoia bos gewandeld. Heel indrukwekkend, de hoogste is 115 m. De seqouias zijn eeuwen terug door de Spanjaarden meegenomen uit California en hier gepland en ze blijken het hier fantastisch te doen.
Vandaag zijn de golven 2,5 meter en houd ik het even voor gezien. Erik ligt er wel in en ik houd me bezig met het busje schoonmaken en opruimen, de vieze dikke laag oude wax van mn eigen boards krabben en opnieuw waxen, foto’s maken van Erik en dat soort dingen.
Gisteren had Erik z’n dag niet helemaal. S’ochtends stootte hij keihard zn knie aan een laag hekje. Daarna stootte hij twee keer z’n hoofd. En ’s avonds met koken stootte hij per ongeluk de snijplank met mes er op van het aanrecht en kreeg het mes met de punt in z’n voet. Het was natuurlijk net één van mijn scherpe koksmessen en hij had blote voeten. Het was best wel een diepe wond die met een pleister alleen niet ophield met bloeden. Gelukkig hadden we hechtstrips bij ons en dat hielp wel. De volgende dag toch gesurft met een gaasje en laag ductape (dat spul is echt overal goed voor hé!).
Geef een reactie