We zijn terug in San Francisco. Uiteindelijk toch nog een week doorgebracht in Santa Cruz, het was er gewoon heel leuk, Erik had wat meer tijd nodig om te werken en we hebben lekker veel geskate. Vervolgens zijn we doorgereden naar Montery. Een chique plaats aan de andere kant van de baai met welgeteld 12 golfbanen! De weg erheen ging door landbouw gebied vol aardbeien velden en het rook er zo heerlijk zoet. Voor de lunchpauze stopte we onder een paar bomen die vol zaten met kolibries, fantastisch! Met de surfplanken rijden ging trouwens prima. In Montery hebben we een nachtje gestaan op de camping midden in het stadspark. Die ligt vlak naast de legerbasis en dus werden ook wij ’s ochtends wakker getrompetterd haha. De camp-ranger was ook een skater en bood ons zijn longboard aan zodat we ’s ochtends van de heuvel af konden skaten, maar we waren te vroeg weg en hebben hem niet meer gezien. Vanuit Montery doorgereden naar het zuiden waar de highway 1 weer een prachtige kustweg was langs hoge kliffen. Geslapen op een camping aan een klein riviertje dat naar zee liep en ‘s ochtends een mooie wandeling gemaakt naar een waterval. Naast al het ander gespuis moeten we nu ook uitkijken voor ratelslangen.
Daarna doorgereden naar Morro bay. Alles was daar behoorlijk droog en heet, hele droge velden, bijna geen bomen meer, kale heuvels. Het enige groen dat we zagen waren cactussen en wijngaarden. En weer een hoop rijke mensen. De ene na de andere Ferrari en Maserati drukt ons van de weg, duidelijk een andere sfeer dan in Santa Cruz. Onderweg zagen we nog meer zee-olifanten langs de kust. Deze keer echt vlakbij ons. En een hele kudde met elanden, geleid door één mannetje met een enorm gewei. De camping in Morro bay was praktisch op het strand. Maar een tent opzetten in het mulle strandzand was niet praktisch haha. Een eekhoorn probeerde naar binnen te komen door het tentraampje ’s ochtends. Maar zo dicht bij zee was wel ideaal om te surfen natuurlijk. Was het niet dat het water nog veel te koud was zonder wetsuit. Ik ben tot mijn enkels de zee in gelopen en kreeg meteen een brainfreeze maar dan van mijn voeten. Erik wilde het toch proberen, kwam na een half uur terug met volledig witte handen en deed er behoorlijk lang over om weer op te warmen. We zagen daar Ibissen overvliegen en een enorme zeearend.
De volgende dag even samen naar Santa Maria gereden om een watertank met koolstoffilter op te halen. Die hadden we online besteld en naar een postkantoor laten sturen. Maar blijkbaar hadden we allebei niet goed gekeken hoe groot dat ding echt was. Het bleek een 10 liter tank te zijn haha, oeps, beetje overdreven. Maar hij heeft wel een hele handige douchekop er aan, jeeej!! Ik heb wel een half uur in een deuk gelegen bij de eerste aanblik van dat enorme gedrocht op de achterkant van Eriks motor.
In Morro bay hebben we het besluit genomen om niet meer verder naar het zuiden te rijden. Er zijn een aantal redenen/dingen thuis veranderd waardoor het wat gunstiger is voor ons om wat eerder terug te gaan. Maar de voornaamste reden is dat we gewoon echt door ons geld heen zijn. We hadden gehoopt dat alles na het hoogseizoen goedkoper zou worden maar dat is niet gebeurd. Sterker nog.. we zitten nu in een nog veel duurder gebied. Op sommige plekken word er zelfs 100 dollar (90 euro) gevraagd voor een campingplek, voor één nachtje!! Dat is toch niet normaal meer! Het is hier simpelweg onbetaalbaar geworden. Uiteindelijk waren we bij ons reservepotje aangekomen en moesten we een besluit nemen. Nu doorrijden naar Mexico en vooral Baja California betekend ook door héél erg hoge temperaturen rijden en midden in het hurrecain seizoen aankomen. Daarnaast moeten we het dan uitzingen op ons reserve potje tot Panama omdat San Francisco de laatste plaats is tot aan Panama vanwaar we de motoren terug kunnen sturen. De motoren hebben het tot nu toe zo goed gedaan dat we ze toch wel graag weer naar huis willen sturen. We hebben geld apart gehouden om de motoren en onszelf terug te sturen naar Nederland. En voor een muziek/Spaanse taal cursus in Cuba. Als we nu verder rijden moeten we dat budget gaan aanspreken en zullen we de motoren moeten verkopen om vliegtickets voor onszelf te kopen. Laat staan dat we nog naar Cuba kunnen. En dat vinden we toch ook wel erg jammer. Bovendien wil ik heel graag naar Cuba. Nu de Castro’s niet meer aan de macht zijn zou dat land namelijk weleens vrij snel kunnen gaan veranderen.
Natuurlijk is dat jammer en we hebben er ook wel een week over gedaan om dat besluit te maken. Maar we voelen ons er allebei heel goed bij. En natuurlijk hadden we liever nog wat langer doorgereden. Maar voor we weggingen hebben we ook tegen elkaar gezegd dat we gewoon doorrijden tot het (financieel) niet meer gaat. En we zijn super blij met wat we gezien hebben tot nu toe. Dat is namelijk al veel meer dan ik had verwacht. Van Canada had ik een redelijk beeld, en van San Fran en de Redwoods ook. Van Noord Amerika eigenlijk helemaal niet. En juist dat was echt verassend mooi! En zo veel wildlife ook! We hebben toch maar mooi 4500 km gereden op onze motortjes.
Inmiddels zijn we omgekeerd en weer terug in San Francisco. Onderweg waren alle campings vol dus hebben we de eerste twee nachten het goedkoopste motel opgezocht, dan konden we meteen dingen regelen. Uren lang Law en Order kijken en de vegan burger van de Burger King uitproberen (die is trouwens echt super lekker, op het droogkloterige broodje na) Ook in dit motel weer volop prostitutie. Er werd wel erg vaak gevraagd naar een bepaalde Evi. Erik werd bij aankomst gevraagd door een vreemde man of hij toevallig boven bezig was met Evi, whahaha! De avond er na werd er vrij laat op de deur naast ons geklopt door Big D (ja echt zo noemde hij zichzelf) Met de vraag of Evi er was. Blijkbaar hoorde hij de buurman (een oudere man met zijn vrouw) in de kamer naast ons geen nee zeggen en deed zomaar de deur open, waarna Big D zichzelf heel erg verontschuldigend uit de voeten maakte. Wij kwamen niet meer bij. Gelukkig kregen wij geen visite van Big D.
Om het weekend door te komen (dan schieten de prijzen namelijk nog verder omhoog) zijn we na het motel verhuisd naar de enige betaalbare camping in de weide omgeving. Daar zaten we het weekend uit. En daar bleek de nieuwe watertank toch mooi heel handig. Ik heb mezelf namelijk behoorlijk verbrand. Ik lag languit op de bank van de picknicktafel en Erik was koffie aan het zetten. Maar de percolator stond niet goed op het pitje met als gevolg dat hij er af viel toen het water ging koken. Ik kreeg de volle lading kokend hete koffie over me heen. Mijn linkerschouder, rug, oksel en plekken op mijn buik zijn verbrand. Gelukkig stond de watertank met douchekop naast me en kon ik in mum van tijd koelen. Dat heeft er denk ik voor gezorgd dat het allemaal eerste graads brandwonden zijn gebleven. Maar wel van een centimeter of 15 in doorsnee. De rest van de middag heb ik met intense pijn in de tent gelegen. Koelen met een natte doek was niet genoeg. Om de paar seconde moest hij weer natgemaakt worden. In de EHBO tas zat een soort gelpad die verkoelend zou moeten werken. Werkte voor geen meter. Brandgel deed ook niks. Uiteindelijk heb ik een pijnstiller genomen. Jaja, dat is echt uitzonderlijk voor mij. Ik probeer altijd zo min mogelijk medicijnen te gebruiken en kies voor simpele kwaaltjes/dingentjes liever voor iets natuurlijks of gewoon helemaal niks. De laatste keer dat ik een pijnstiller nam was 10 jaar geleden. Maar deze pijnstiller werkte wel een beetje. De pijn bleef echter nog steeds wel een uur of 5 aanhouden en er waren momenten dat ik het wel uit kon schreeuwen. Om me af te leiden heeft Erik me urenlang voorgelezen uit mijn eigen boek. Dat was wel heel lief. Na het avondeten kon ik het eindelijk aan om de natte doek er af te halen. Inmiddels zijn we een week verder en heb ik nog steeds pijn maar het is wel behoorlijk opgeknapt. Twee dagen na het koffie incident reden we samen op Eriks motor naar het dorp. Erik keek net iets te lang naar een paar mooie hertjes langs de kant van de weg en reed zo de goot in. Het was zo’n diep gootje met heel veel dennen naalden er in. Gevolg, hij kon niet meer remmen en we gingen samen onderuit. Rara wie heeft er weer een blauw scheenbeen vol schaafwonden? Niet Erik..
Verder was het een beetje saai in de omgeving maar onze buren maakte dat meer dan goed. Naast ons stonden drie dames waarvan er één al de hele dag overstuur is omdat haar man is vreemdgegaan. Af en toe belde de man zelf en word er heel wat afgeblèrd. Ook de vriendinnen onderling hadden behoorlijk ruzie. Dag 1 had ze Erik gecharterd om haar tent op te helpen zetten omdat ze er zelf de kracht niet voor heeft (lees.. ze was zo dronken als een tor) een dag later was een van de vriendinnen boos weg gereden, de ander had haar tent verplaats naar de andere kant van de camping. Tegenover ons stond een stel, wat twee dagen non-stop ruzie had. We werden er zelfs wakker van ‘s nachts.
Maandag zijn we verder terug gereden naar Santa Cruz. Daar hadden we weer een plekje bemachtigd op de vlooien camping. We hadden niet echt een keus. Gelukkig deze keer wel schaduw en geen vlooien meer gezien. Erik heeft een wetsuit gehuurd en heeft lekker gesurft op pleasure point. Ik durfde het niet aan. Mijn been ligt behoorlijk open en er zwemmen hier haaien. Niet van die kleine onschuldige rifhaaitjes, nee echt van de grote witte, brrr. Ik heb lekker geskate en veel yoga gedaan. Verder hebben we de butterfly groove nog een keer bezocht. De vorige keer waren er geen vlinders maar deze keer waren er behoorlijk wat monarch vlinders, echt prachtig op te zien. Santa Cruz is een heerlijke plaats, met een geweldig relaxte sfeer. Ik mis het nu al een beetje.
Vandaag hebben we de laatste etappe gereden terug naar San Francisco. Het regende. We waren een beetje verdrietig omdat het motorrijden nu afgelopen is, maar vooral heel dankbaar voor alles wat we hebben mogen beleven. Juist ook samen. Blij dat de motoren het zo goed gedaan hebben en enthousiast voor wat nog gaat komen. Wat een avontuur! Op het moment zitten we in een airbnb in Zuid San Francisco. Het is super luxe en alles werkt hier stemgestuurd, zelfs tegen de elektrische kookplaat moet je praten. Ze hebben knisperend schone witte handdoeken en badjassen voor ons neergelegd, wauwie! En er is een keukenmachine, dus we kunnen zowaar iets anders te eten maken zoals.. pasta met zelfgemaakte pesto saus numnumnum. Het zal wel wennen worden om weer in een huis te zitten. We zijn nu op de kop af al 2 maanden aan het rijden en kamperen en dus eigenlijk altijd buiten (en daarvoor ook 2 maanden in het busje in Spanje). Inmiddels zijn we best een beetje verwilderd haha. We gaan slapen als de zon ondergaat en worden ook zo weer wakker. Stinken altijd naar kampvuur. Malen niet meer om dat beetje zand in de tent, vlekken in onze kleren of de zoveelste blauwe plek. Zelfs over deukjes en krasjes op de motor zitten we niet in. We zitten overal op de grond. De motor spiegels zijn onze badkamers en we hebben weken geleden al besloten dat motorlaarzen ook onder korte broeken en jurkjes gedragen kunnen worden hihi.
We hebben deze luxe casa tot woensdag geboekt, aan de spullen in de badkamer te zien is er nog een gast maar daar komen we vanavond waarschijnlijk vanzelf achter. Dat geeft ons hopelijk genoeg tijd om de motoren naar de haven te brengen. En dan vliegen we naar Cuba. We hebben bijna alles al geregeld. Cuba en de USA zijn nog steeds geen dikke vriendjes dus gaat het wat stroever dan als we vanaf Nederland zouden vliegen, maar goed. Daar gaan we weer iets heel anders doen. Een cursus Spaans en een voor ons op maat gemaakte muziek cursus…
Geef een reactie