We hebben twee heerlijke nachten geslapen in het motel in Coos Bay. Met schone lakens, een zacht bedje met talloze overbodige sierkussen, en een eigen warme douche! jaja wat een luxe! Maar we zijn toch maar weer op pad gegaan want we miste de eekhoorntjes. Stiekem was het wel genieten hoor. Even geen tentje opzetten en zo lang onder de douche als je zelf wil (op de campings betaal je vaak met muntjes en dan nog mag je max. 12 min.) Alle kleren wassen. En een vegan eetcafé vlak naast de deur, met rabarbertaart! Na bijna een maand alleen maar kamperen was dit echt verwennerij. Al die dingen die thuis zo vanzelfsprekend zijn en je maar voor lief neemt, worden nu ineens heel erg gewaardeerd haha. Wat hebben we thuis toch een comfortabel huis eigenlijk..
Vanaf het motel in Coos bay namen we een omweg terug naar de 101 door een heel mooi gebied waar helaas ook flink gekapt werd. Daarna doken we een offroad weggetje in om even lol te trappen. Dat ging allemaal prima maar bij de (weer keurig geasfalteerde) oprit van de 101 viel ik met motor en al om. Het was heel winderig die dag en ik stond op de schuine kant van de weg. Met zo veel bagage is het dan snel gebeurd als er even een windvlaag voorbij komt. Flink mijn been gestoten en mijn scheen is nu aardig blauw en dik. Tsja.. dat hoort er ook een beetje bij hé! En laat ik nou net geen Weleda Arnica zalf bij me hebben! Doorgereden naar het meest westelijke punt van Noord-Amerika. Dat vond ik wel leuk want jaren geleden stond ik op het meest oostelijke punt van Australia. Op allebei de punten staat ( logischerwijs natuurlijk) eenzelfde vuurtoren haha. Daar gekampeerd in een winderig bos en de rest van de middag been omhoog en met een cool pad (ok een natte, koude wc rol haha) op m’n been gelegen om de schade nog enigszins te beperken. Erik zag een humming bird en ik zag een pocket gophet over de weg hobbelen. Een wat? Ja dat is een soort knaagdier, kleiner dan een wasbeer maar groter dan een wezel, en lijkt een beetje op een mini marmot, grappig beestje, en we zagen ook nog een banana slug (bananen slak jaja) hihi. Met al die mooie campings in het bos hoef je weinig te doen om wildlife te spotten. Gewoon een tijdje stilzitten en je ziet al van alles.
Oh ja, ook leuk. Ik ben daar op die camping begonnen met het koken en fotograferen van plantaardige recepten voor een kookboek. Ik was al een tijdje van plan om eens een begin te maken met een Ratjetoe plantaardig reis-kookboek en heb voor ik weg ging al een moodboard en opzetje gemaakt. Het idee is om recepten van meerdere reizen te gebruiken, dus ook van onze busjes en zeil reisjes. Als iemand nog iets heeft waarvan hij zegt.. nou dat moet je echt proberen, dat zou leuk zijn voor in het kookboek, dan hoor ik het graag. Ik zal even een paar steekwoorden laten vallen voor diegene die mee willen denken. Ok denk aan: plantaardig, lokale ingrediënten, bio, kampvuur, eenpansgerechten, simpel, stoer etc..etc..
De volgende dag een flink stuk gereden langs wederom prachtige kusten, en aan het eind van de middag reden we de state California binnen. Daar was ineens een grenscontrole op plantaardig materiaal! Maar wij vegans mochten gelukkig doorrijden hihi. Een plekje gevonden op een camping aan het strand en daar een wijntje gedronken op het feit dat we precies 3 maanden op reis waren. Vanaf de dag dat we ons huis uit moesten en naar Spanje gingen. De tijd vliegt. Zeker de afgelopen weken voelen aan alsof we al maanden onderweg zijn. Terwijl een week in Nederland soms zo snel voorbij gaat. We slapen ook bijna elke dag ergens anders, spreken allerlei mensen en maken van alles mee. Ik moet soms echt nadenken waar we eergister nou ook alweer geslapen hebben en of het dinsdag of woensdag is vandaag?.. Die avond vroeg ons tentje in gegaan want de volgende dag was onze trouwdag en wilde we graag naar het Redwood forest.
Op onze trouwdag opgestaan met dikke mist (nee niet die mist van een wijntje te veel de avond ervoor). En die werd niet minder. Even getwijfeld of het wel een goed idee was om te gaan rijden maar omdat we wisten dat de weg landinwaarts zou gaan (en het waarschijnlijk zee mist zou zijn) toch besloten om het gewoon te proberen en om te keren als het te erg was. Gelukkig viel het heel erg mee en was het een paar bochten verder verdwenen. We hadden van iemand een mooie camping doorgekregen echt in het Redwood forest zelf maar hadden online al gezien dat die vol zat. Toch er heen gereden om het te proberen en we hadden geluk! De camping ranger zei dat ze nog één plekje vrij had, wat ze eigenlijk tot 14u zou moeten vrijhouden maar dat ze net besloten had om het nu al weg te geven aan de eerste die kwam. En dat waren wij. Jippie! Een mazzeltje op onze trouwdag! Tentje opgezet en een wandeling gemaakt naar Stout grove. Daar stonden ze, de hoogste bomen die ik ooit gezien heb. Wat een natuur spektakel! Ik wilde de sequoia’s al heel lang zien, al sinds ik er een reportage over heb gelezen in de National Geographic een tijd terug, waarbij een uitklapposter zat die bestond uit verschillende in elkaar geplakte foto’s omdat ze zo hoog zijn, 115 meter, dat je ze onmogelijk op één foto krijgt. Het was heel indrukwekkend! Na de wandeling een duik genomen in de rivier. Lekker gegeten met een goed wijntje en muziek gemaakt bij het kampvuur met al onze chipmunk vriendjes. Een heerlijke dag dus.
De volgende dag begon ook goed. Ik had op de kaart een offroad route gevonden die dwars door het sequoia bos liep, langs de rivier, van 15km lang. Die hebben we dus gereden en het bleek een prachtige route! Voor mij wel 15km stofhappen achter Erik haha, maar met af en toe een handje over mijn vizier halen kwam ik er wel. Berenspray bij de hand want ook hier zaten weer beren, en op zo’n smalle zandweg kan je er niet echt hard voor ze weg rijden. Maar we kwamen gelukkig alleen een paar kleine hertjes tegen. Dit zijn wel de leukere routes hoor!
Daarna doorgereden naar een benzine station om te tanken. En ja hoor, weer m’n motor laten vallen. Maar deze keer was het erger, ik heb een kleine natuurramp veroorzaakt, ja juist ik! Ik had namelijk m’n tankdop er al afgehaald en stond te wachten tot Erik klaar was met zijn motor. Maar het was een hele onhandige slang en daarom duurde het heel lang bij Erik waardoor ik dacht “Ik stap wel even af om te kijken of het lukt” En toen gooide ik mijn motor dus om, met open benzine tank. De benzine klotste er uit over de vloer, en ik rende van schrik van mijn motor weg, bang om het over mezelf heen te krijgen. Waardoor het natuurgeweld nog langer duurde dan nodig! Toen we de motor weer overeind hadden was de halve tank leeg natuurlijk. Ik kon wel door de grond zakken van schaamte maar gek genoeg is het bijna niemand opgevallen volgens mij. Snel naar een ander tankstation gereden en daar hadden we meer succes. Gelukkig vervliegt benzine vrij snel. Zo zie je maar, ben ook geen heilige. Weken lang gooi je nooit je motor om en dan ineens twee keer in een week. Zelf had ik niks gelukkig, behalve een deuk in m’n ego dan. Tankstations zijn trouwens gevaarlijk terrein voor mij. Ze hebben er namelijk veggie buritos. En die dingen zijn zo lekker.. Nog leuker, ze eten ze hier de hele dag door, lunch, diner maar ook breakfast buritos. Dit komt niet meer goed hoor. Want waarschijnlijk worden ze alleen nog maar beter als we richting Mexico gaan numnumnumnum!
Die dag zijn we nog door een boom heen gereden haha, en daarna hebben we een camping gevonden aan het strand. Daar zagen we, toen we ’s avonds nog snel een wasje ophingen ineens een stinkdier achter de tent lopen! Wauw! Even dacht ik dat hij ons ging besproeien want hij had z’n staart zo mooi omhoog, maar dat bleef ons gelukkig bespaard. Rechts van ons stonden mensen van het Amish geloofsgemeenschap. Compleet in klederdracht. Het zag er zo mooi uit, we hebben stiekem geprobeerd ze te fotograferen maar dat is niet helemaal gelukt. Toen we vanmorgen naar het badhuis liepen zaten ze samen te zingen in hun tentje. Achter ons stond een man die opgegroeid was in Santa Cruz. Uit z’n tent kwam een dikke weedlucht en z’n oogjes waren om 8u al behoorlijk rood. Maar hij was goed gezelschap en helemaal enthousiast over onze reis. Hij vertelde ons over zijn jeugd in Santa Cruz, hoe ze daar skateboarden en surfte voordat het druk en uitgebuit werd.
Over de mensen gesproken hier. Het is best moeilijk om onbevooroordeeld naar de USA te gaan. Je denkt toch snel aan dikke, luidruchtige mensen als je denkt aan Amerika. Die zullen er vast ook zijn. Sterker nog, mensen met overgewicht hebben we al veel gezien, op de eerste camping in California zat ik eens rustig om me heen te kijken met m’n ochtend koffietje in de hand, en moest tot de conclusie komen dat ik de slankste vrouw op de camping was. Nou ben ik van al het surfen, mtb en kanoën wel een paar kilo afgevallen waardoor ik volgens het voedingscentrum eindelijk een gezond gewicht heb, jajaja, ik ben nog steeds geen slanke sequoia natuurlijk. Dus dat zegt wel wat haha! Maar ik denk dat dat meer lag aan het soort camping en de mensen die zich tot die camping aangetrokken voelden dan dat het een realistisch beeld geeft hoor. Maar toch..hihi! Dat gezegd te hebben, tot nu toe komen wij juist heel veel leuke mensen tegen. Sportieve, outdoorsy mensen, in pickup trucks met kano’s en mountainbikes. Of de meer ruigere types, mannen in houthakkersbloezen met lange baarden en hoeden enzo. En veel motor rijders natuurlijk, die ons welkom heten in de USA. Veel mensen hier verontschuldigen zich voor hun president en lijken zich echt voor hem te schamen. Elke dag worden we wel een keer of 5 aangesproken door mensen die het leuk vinden wat we doen en nieuwsgierig zijn. Krijgen we allemaal tips. Soms een muesli reep en af en toe zelfs een gratis slaapplek aangeboden. (waar we nog geen gebruik van hebben gemaakt). We zijn nu ongeveer op de helft van de route die we door de USA afleggen maar tot nu toe niks dan leuke, lieve mensen.. (ja ik ben dit heel hard aan het afkloppen nu).
Anyway.. Vandaag zo’n 100km gereden over de 101. En om eerlijk te zijn was dit niet het mooiste stuk. Maar misschien zijn we verwend geraakt. We zitten nu zo’n 400km van San Fransisco en de mooie rustige 101 is vandaag veranderd in een twee en soms drie baans weg. Maar geen nood. We staan nu op een camping vlak voor het begin van de Avenue of the Giants. Dat zou weer een prachtige weg moeten zijn met nog meer redwoods die om de 101 heen slingert. Vanaf het eind van die weg is het nog 50km 101 en dan gaan we bij Leggett over op de 1, langs de kust richting San Fransisco. Onze timing is weer ontzettend slecht want het is net dit weekend labour weekend, een lang weekend om werk te vieren, waarin dus niet gewerkt wordt (eh.ok?). Dus waarschijnlijk stoppen we ergens een paar dagen en zitten we dat eerst uit zodat we na het weekend San Fransisco in kunnen gaan. Vanavond staat ons tentje op holy ground, holy campground eigenlijk. Er staan twee gebouwen op deze camping die ze gazebo’s noemen, met een groot houten kruis er op. Er staan auto’s met “ Jezus red “ teksten en in het camping regelement staat dat de camping niet verantwoordelijk is voor schade door natuurrampen or “ any act from god” dus.. Volgens mij heeft zich hier in ieder geval al één natuurramp voortgedaan. Alle bomen staan hier namelijk op restanten van nog veel grotere, omgekapte sequoia’s met brandschade. Bizar gezicht. Er mag geen vuur gemaakt worden en waar normaal overal firepits staan, staan hier overal brandkastjes. Aangezien we ook nog geen lampje hebben wordt het dus vroeg naar bed voor ons vanavond.
Geef een reactie