Na onze kleine pauze op camping The Screamin Eagle zijn we verder gereden over de 101. Voordat we de 101 opzochten, vanaf de camping de eerste 7km over het strand gereden. Dat was super leuk, en doodeng met zo veel bagage haha. Maar goed te doen hoor, ook niemand meer gevallen. Onze motoren zijn er voor gemaakt en we hebben niet voor niks een dagje een offroad cursus gedaan voor we op reis gingen natuurlijk. Vervolgens via de langste brug van Noord-Amerika de state Washington ingeruild voor de state Oregon.
Na een nacht op een bijna lege camping aan zee, reden we verder richting zuiden ter hoogte van Portland. Het landschap veranderde steeds meer van dichte bossen in Washington met af en toe een doorkijkje naar zee, naar ruige kliffen met vergezichten over zee en enorme zandstranden. Overal schattige kustplaatsjes met surfshops en hippe barretjes. Soms heb je niet door hoe hoog je bent en dan draai je een bocht om en heb je ineens prachtig uitzicht op duizelingwekkende hoogte, slik! We hadden niet zo goed gepland en waren dus net in het weekend ter hoogte van Portland. Alles zat vol. Het enige wat nog plek had, was Kelly’s Crab Marine park, een camping/haven/toeristische trekpleister waar ze bootjes verhuurde en je zelf je eigen reuze krab kon vangen en opeten. Alles was krab daar, zelfs de receptionist had een krab muts op zijn hoofd. Net wat voor ons ahum. Naast ons stond een +/- 20 koppen tellende Mexicaanse familie met een geit aan een halsband. Maar goed, ondanks dat we de hele dag in de vislucht zaten was het er wel gezellig. Omdat alles in de omgeving vol zat zijn we dan ook gelijk maar gebleven tot het weekend voorbij was.
We hebben wel een kleine frustratie. We zien namelijk de hele dag allemaal prachtige stranden met heel veel fantastische swell. Maar bijna geen surfers! Echt we snappen er niks van! De enige plek waar we surfers hebben gezien was boven op een klif vlakbij Manzanita, waar ze eerst 2 mijl naar beneden moeten sjouwen met board, en dus ook weer omhoog, pfff. Nu zal er daar vast een hele goede pointbreak lopen maar toch.. In Scheveningen zou het helemaal vol hebben gelegen met de golven die we hier overal zien. Je ziet wel veel surfshops dus ze moeten er wel zijn.. De volgende frustratie is natuurlijk dat we dus heel de dag tegen prachtige golven aankijken en zelf geen surfplank hebben grrr.. Maar wie weet duikelen we nog ergens een rekje op voor aan Eriks motor.. we hebben stiekem al een beetje rondgekeken.
Na Kelly’s Krabben paradijs stonden we te popelen om weer eens een lekker lang stuk te rijden want het schoot niet zo erg op. Dus verder over de 101 langs allemaal prachtige stranden, kliffen en dorpjes. Geluncht op een strand waar Erik surfende zeehonden probeerde te fotograferen terwijl ik een tukkie deed op een aangespoelde boomstam. Vervolgens verder gereden en gestopt op een parkeerplaats waar allemaal mensen ergens naar stonden te kijken. Ja hoor, vlak onder ons twee grijze walvissen in het water. Zo gaaf weer! Nu in totaal al 3 soorten walvissen gezien. Wat een mazzel! Een camping zoeken was weer een klein drama maar net toen ik voorstelde om dan maar een motel te zoeken vonden we de mooiste camping tot nu toe. Net van de weg af in een heel donker bos aan een klein beekje, in het Siuslaw National Forest. Daar ontmoetten we Shaun die met z’n gezin een paar plekken verderop stond. Hij woonde zelf een uurtje het binnenland in en wist alles te vertellen over de omgeving. Zelf had hij trouwens ook al aardig wat van de wereld gezien, zeg maar alles, behalve China. En hij heeft ons tips gegeven tot San Fransico aan toe dus we hebben wat te doen haha.
De volgende ochtend kreeg ik een zelfgeplukt bosje wilde bloemen van Erik. Hoe lief! Mijn favoriete soort bloemen. Daarna hebben we vlakbij de camping de Hobbits trail gewandeld naar een mooi strand. Prachtige wandeling maar de volgende keer niet meer in volledig motorpak graag. Naar beneden is leuk en het is maar 1 mijl ofzo, dus geen zin om dat pak en laarzen weer uit te trekken. Maar in de volle zon weer naar boven zo was toch wat minder.. Ik heb me trouwens inmiddels helemaal aangepast aan Eriks nieuwe fotografie hobby. Ik heb nu naast m’n wildlife gids ook een planten/bomen en bloemen gids. Dus als ik weer ergens een eeuw moet wachten omdat hij de perfecte foto van die ene vogel wil maken, pak ik gewoon mijn gidsje en ga kijken of ik er achter kan komen wat er allemaal groeit. En stiekem vind ik dat nog leuk ook hihi.
Onze goede voornemens om wat meer kilometers op een dag te maken zijn meteen weer overboord gegaan. Er is gewoon te veel te zien. Na de Hobbits trail kwamen we langs nog een strand met pelikanen en ook een rots vol zeeleeuwen. Vervolgens ging de weg door een gebied met enorme zandduinen. Er stonden bordjes dat je er in mocht spelen met je motor. Dus meteen een camping gezocht (nog maar 30km van de vorige haha) Maar helaas. Het leek mooier dan het was. Je moest een dure vergunning kopen en dan mocht je wel gelijk 2 jaar. Maar niet te lang getreurd, we zagen namelijk ook een sandboard verhuur. Dus een boardje gehuurd en lekker de rest van de middag in de duinen gespeeld. En dat was best wel leuk. Nee het was niet alsof je door een dikke laag poedersneeuw snowboard, zoals de jongen bij het verhuur bedrijf ons deed geloven, eerder vergelijkbaar met dikke vieze papsneeuw waar je doorheen moet ploegen. En je moet na ieder afdalinkje wel weer die duin op sjouwen met je board. Maar het was zeker leuk vermaak en je kan leuk snowboard tricks oefenen aangezien het minder snel gaat, een soort droogzwemmen haha. Vanmorgen nog even geprobeerd te sandboarden maar door de regen werd het geen succes. De shopeigenaar stuurde ons weer naar buiten om de modderboel van het board af te borstelen, oeps. De camping was wederom prachtig en er was weer eens een douche, jeej. S’avonds hebben we tot groot plezier van de buren muziek gemaakt bij ons kampvuur en naar ontelbaar veel sterren gekeken (en die gefotografeerd zodat jullie ook een beetje mee kunnen genieten) en we zagen een nieuw soort eekhoorn, naast de douglas squirrel, chipmunks en gray squirrels ook nog de California ground squirrel.
Vandaag zitten we dan toch in een motel. We hadden van Shaun al gehoord dat het zou gaan regenen en stormen. Dus deze keer verstandig van te voren al een motel geboekt. En tot nu toe had hij gelijk, het heeft vandaag de hele dag geregend. Omdat we wel wat wilde rijden en ook niet helemaal van suiker zijn hadden we dat hotel wel 70km verderop geboekt. Dat bleek meer dan genoeg. We kwamen helemaal verzopen aan. Gelukkig hebben we goede kleding al blijkt die toch ook niet helemaal waterdicht op sommige plekken (ja juist die plekken die er een beetje lullig uit zien dan). De tent, die we vanmorgen nat moesten inpakken hangt te drogen over de badkamer deur en overal ligt en hangt onze motorkleding te drogen. Morgen gaat het stormen dus dan zal er van rijden ook wel niet veel komen. Ach ja.. zo gaat het soms he! Zit je dan met je goede voornemens. We zitten nog maar 245 km van het Redwood forest op de grens met de state California. Daar staan de reuze sequoia bomen, die moeten echt fantastisch zijn dus daar kijken we enorm naar uit.
Geef een reactie