Vanuit Vancouver zijn we vertrokken op de motoren richting het oosten naar Banff. De eerste dag hebben we besteed aan het doorkomen van de stad. Aan het eind van de middag waren we doodop en zijn op een camping neergeploft net voorbij Vancouver. Tentje opgezet en een stukje gaan wandelen. Stonden er ineens waarschuwingsborden voor beren. Dat kwam een beetje als een verassing. De camping stond aan een dorp en was heel druk maar bij navraag aan de receptie bleken er wel degelijk af en toe beren op de camping te komen. Gelukkig hadden we uit de weggeef bak van het hostel al een fles bearspray gevist. Die even getest en vervolgens al ons eten in de motorkoffers opgeborgen en maar gaan slapen. Erg rustig was het niet, de beren lieten ons met rust maar de camping bleek vlak naast een spoorlijn met treinen die heel de nacht door bleven rijden en bij wijze van waarschuwing een keer of vier zo hard claxonneerden dat je de grond bijna voelde trillen onder je tent.
De volgende dag verder naar het oosten gereden. Prachtig landschap met velden vol blueberries die vervolgens overgingen in een berglandschap vol wilde rivieren en bergtoppen met ijs. Het was een prachtige rit over kronkelende bergweggetjes. Het voelt zo goed om op je eigen motortje door Canada te rijden. Maar aan het eind van de dag besloten om toch niet door te rijden naar Banff. Het hele rondje wat we wilde doen was 2000 km. Dat is toch wel veel en we wisten van tevoren niet hoe de wegen zouden zijn en hoeveel km je ongeveer op een dag maakt. We hebben inmiddels 5 dagen gereden en het record staat op 200 km op een dag in een rustig gebied. Op de meeste highways mag je niet harder dan 80. Niet erg want wij rijden ook niet veel harder dan 80 met al die bagage. Het gaat allemaal een beetje op z’n Spaans en na een paar uur rijden ga je toch ook vaker pauzeren want je krijgt last van je billen, rug, rechterhand etc. Daarnaast willen we ook niet al te lang meer in Canada blijven. Want hoewel het hier erg mooi is, het is ook echt een duur land en tot nu toe is het ons nog niet één dag gelukt om binnen ons budget te blijven.
Na het besluit terug gereden naar Hope, en daar in een roadside motel geslapen. Ik wilde altijd al een keer in zo’n motel slapen uit de films hihi. Het was precies wat je ervan verwachtte. Een beetje smoezelig. Onvriendelijke eigenaar en er liep een vrouw rond in een heel kort rood jurkje waarvan we vermoedde dat het een prostituee was. We hebben de rest van de avond naar allemaal overdreven Canadese tv programma’s liggen kijken.
Ook daar voor geen meter geslapen want de vrachtwagens beginnen al om 5u te rijden en zoals ik al zei was het een roadside motel. Wat niet hielp was dat onze onderbuurman om 5u al scheldend z’n hond ging uitlaten voor onze deur. “come here you little shit” “come here now” “aargh I’m gonne kill you, you little shit” Het nieuwe plan was Vancouver island. De volgende dag dus helemaal terug gereden, dwars door Vancouver downtown en Stanley park. Wat een gekkenhuis, daar is Rotterdam centrum niks bij. Over de enorme Lionsgate brug en onze tent opgezet op de enige camping. Die lag aan de snelweg onderaan diezelfde brug. Ondanks dat geslapen als een blok haha, eindelijk. ’s Avonds een avondwandelingetje gemaakt en in de riviermonding een zeehond gezien. Daarna lekker in het bubbelbad op de camping.
De volgende dag doorgereden naar Horseshoe bay en daar de Ferry genomen naar Vancouver Island. De eerste nacht geslapen op een prachtige camping midden in het bos. Vlak bij onze tent zat een prachtige uil in een boom. Maar ook daar weer een beetje pech met slapen. De Chinese buren kwamen thuis en gingen tot 2u ‘s nachts luidruchtig zitten kletsen voor hun tent. Toen Erik een kijkje ging nemen zaten ze te eten. Vervolgens werden we om 7u weer wakker van dezelfde buren.. aargh!
Vancouver Island is wel prachtig. Inmiddels staan we op een grasveldje achter een motel in Port Alberni. Het is hier een beetje dodgie. Er staat een camper naast ons die uit elkaar valt van ellende met twee oudere mensen er in die de hele dag door blowen en vertelden dat ze net terug kwamen van vakantie…. Erik heeft vanmorgen met koffie zetten de picknicktafel in brand gezet. Oeps.. gelukkig was hij snel geblust en zie je er niks meer van. We hebben Cathedral grove bezocht. Met enorm hoge ceder en douglas sparren. De hoogste was 85m en omtrek 9m, hij was ruim 800 jaar oud. En een markthal met geiten op het dak bij Coombs, maar dat was een beetje een tourist trap. We zijn hierheen gereden over wat een van de mooiste wegen van Canada moet zijn. Maar het mooiste stuk moet nog komen..
Kamperen lukt hier aardig in Canada. Al blijken we niet de meest handige tent te hebben. Wij hebben namelijk een tipi model met maar één paal in het midden. Lekker snel op te zetten maar daardoor wel heel erg afhankelijk van de haringen. Als de haringen niet goed de grond in kunnen valt de paal om. En laten al die campings hier nou lekker allemaal grind of zand hebben waar wij met de haringen bijna niet doorheen komen.. Tentje is al meerdere keren bijna ingestort doordat één van ons met een slaperige hoofd zichzelf midden in de nacht toch optrok aan die ene paal haha.. We zijn inmiddels ook in het bezit van ieder ons eigen fles bearspray. Dat was nog een ding om die te kopen. Bearspray wordt gezien als wapen dus we moesten allerlei formulieren invullen. We zijn nu officieel wapenbezitters. In de winkel waar we het spul kochten kon je ook allerlei geweren kopen. Blijft een beetje vreemd zo’n vitrine vol met geweren.
De mensen hier in Canada zijn heel vriendelijk. En als ze zien dat we met Nederlandse kentekens rondrijden komen ze vaak een praatje maken. Soms word er ook naar ons getoeterd op de weg en krijgen we een thumbs up van de bestuurder. Of ze draaien een raampje open als ze naast je in de file staan voor een kletspraatje. Van twee oudere dames op motoren die we spraken bij een tankstation kregen we twee speldjes met de Canadese vlag. Verder moeten we af en toe lachen om hoe groot alles hier is. In de supermarkt is het soms moeilijk om een kleine verpakking van iets te vinden dat zou met onze beperkte pakruimte wel heel praktisch zijn. Wisten jullie dat Nederland hier bekend staat om “Dutch Chocolate” en “old Dutch Chips”, echte Hollandse specialiteiten, ahum. Op de camping zijn de campers waar de Canadese in kamperen echt enorme bussen. De wc’s en wc brillen zijn enorm en zelfs de rollen wc papier zijn veel dikker en breder haha.
Vandaag hadden we een dagje vrij van het rijden. Na 5 dagen achter elkaar is dat toch wel nodig. Morgen gaan we waarschijnlijk verder naar Ucluelet. Maar we zien wel, al te veel vooruit plannen werkt nog niet zo goed..
Geef een reactie